Intensywna interakcja ma na celu wspomaganie rozwoju wczesnej komunikacji oraz budowanie pozytywnej relacji i zaufania między dzieckiem a osobą dorosłą. Uczy dzieci obserwacji, naśladownia dorosłego (albo innego dziecka) i ciekawości poznawczej co jest podstawą do nauki wszystkiego innego. Dziecko uczy się także dzielenia się i wymiany, co jest pierwszym krokiem do bardziej zaawansowanych metod komunikacji, na przykład wymiany obrazków.
Jak to się robi? Zacznij od naśladowania dziecka. Zejdź do jego/jej poziomu (usiądź na podłodze lub klęknij) i powtarzaj wszystkie jej/jego ruchy, gesty i wokalizacje. Możesz zrobić specjalne pudełko z zabawkami, do którego Twoje dziecko będzie miało dostęp wyłącznie podczas intensywnej interakcji. Wszystkie zabawki w tym pudełku powinny być podwójne. Niekoniecznie identyczne, ale podobne. Na przykład dwa misie, dwie piłki itd. Zabawki nie muszą być drogie ani piekne. To w ogóle nie muszą być zabawki. To mogą być przedmioty codziennego użytku, którymi Twoje dziecko lubi się bawić. Najważniejsze, żeby wszystko było podwójne. Dla większości dzieci, doskonale sprawdzają się małe zabawki sensoryczne. Daj dziecku pudełko i otwórz je. Cokolwiek z niego wyjmie, ty wyjmij to samo i baw się w taki sam sposób, jak bawi się dziecko. Nie kopiuj tylko nieporządanych zachowań. Jeśli na przykład dziecko włoży zabawkę do buzi, ty przyłóż ją do policzka. Wkrótce dzieco zacznie cię obserwować. Potem będzie chciało zabrać twoją zabawkę. Kiedy po nią sięgnie, zrób to samo. Sięgnij po jego/jej zabawkę i wymieńcie się. Na początku, dziecko będzie chciało obydwie zabawki, ale wkrótce nauczy się czerpać przyjemność z wymiany. Popracuj z dzieckiem w ten sposób przez kilka sesji.
Gdzie i kiedy? Intensywną interakcję można praktykować wszędzie. Nie musisz mieć ze sobą zabawek. Po prostu naśladuj dziecko. Powtarzaj jego ruchy, gesty, wydawane odgłosy. Możecie bawić się w ten sposób na placu zabaw albo w autobusie, możesz naśladować jej/jego wokalizaje kiedy się kąpie. Powtarzaj sesje tak często, jak chcesz i baw się tak długo, jak chcesz pod warunkiem, że dziecko jest podczas nich szczęśliwe i zadowolone. Uważaj tylko na przestymulowanie emocjonalne. Jeśli zabawa za bardzo podekscytuje dziecko, za chwilę może nastąpić kryzys.
Kiedy dziecko jest zaznajomione z intensywną interakcją, czeka na nią, patrzy na Ciebie, uwielbia wymieniać się zabawkami, wkrótce zacznie oczekiwać, że będziesz je naśladować. Będzie wykonywało ruchy, gesty i wokalizacje specjalnie po to, żebyś je kopiował/a. Kiedy czujesz, że tak właśnie jest, zacznij zmieniać wzór. Jeśli na przykład dziecko położy zabawkę na parapecie i będzie oczekiwało, ż ty zrobisz to samo, połóż swoją zabawkę na podłodze pod parapetem. Zobacz, jak zareaguje dziecko. Czy będzie rozczarowane i niezadowolone? Jeśli tak, powróć do naśladowania. Ale, być może tym razem dziecko położy swoją zabawkę obok twojej na podłodze. Jeśli to zrobi, to właśnie nauczyło się kilku bardzo ważnych umiejętności – obserwacji, skupiania uwagi i naśladowania. Teraz trzeba będzie to trochę poćwiczyć. Nadal naśladuj dziecko, ale od czasu do czasu zmieniaj wzór. Jeśli dziecko będzie regularnie naśladować ciebie, jesteście w domu. Dziecko jest gotowe do nauki.
Intensywna interakcja jest też dobrą techniką dla dzieci trochę bardziej rozwiniętych rozwojowo, które cierpią na stany lękowe, mają problemy z regulacją emocjonalną albo skupianiem uwagi. Pomaga zbudować zaufanie, dzięki któremu wprowadzenie innych rodzajów wsparcia będzie możliwe. Kiedy nic nie działa, zacznij intensywną interakcję i zobacz, co się wydarzy.
Jeśli dziecko ma starsze lub bardziej sprawne rodzeństwo, zachęć je do zabawy w intensywną interakcję. W ten sposób wkrótce dzieci zaczną się razem bawić, co będzie miało niemałe znaczenie dla rozwoju zachowań społecznych dziecka.
Oficjalna strona intensywnej interakcji: intensiveinteraction.org